Boerderij Saint Simeon
Een prachtige boerderij met een prestigieus artistiek verleden!
In deze prachtige boerderij herberg, gebouwd in de 17e eeuw, waaide ooit een bries van nieuwigheid door haar muren. Rond 1840 vonden talloze jonge kunstenaars hun toevlucht binnen deze eerbiedwaardige muren. Dankzij de warme gastvrijheid van Madame Toutain, die destijds de leiding had over de plaats, creëerden deze schilders, verlangend naar de natuur en de frisse zeewind, een veelheid aan uitzonderlijke en nu beroemde kunstwerken. Deze bijeenkomsten van buitengewone en vrolijke kunstenaars gaven aanleiding tot de beroemde Saint Siméon-bijeenkomsten.
Gedurende de geschiedenis werkten kunstenaars meestal buiten, zelfs als het alleen maar was om het decor te leveren voor allegorieën. Toen ontstond het idee dat een landschap schilderachtig kon zijn en het waard was om op zichzelf te worden afgebeeld, waarbij de gevoeligheid en emotie van de kunstenaar tot uiting kwamen. Deze affiniteit met de natuur verscheen voor het eerst bij Engelse schilders die inspiratie zochten in onze streken voor hun talenten. Maar al snel voegden steeds meer liefhebbers van buiten schilderen zich bij deze kunstenaarsbijeenkomsten.
Een bevoorrecht panorama: de monding van de Seine. De immense, prachtige rivier, de zee en haar veranderende horizonten, de constant dampige atmosfeer, een prisma van verschuivend licht, ontbindende kleuren, wolken die over het heldere blauw rollen of het soms zachte, soms loodzware, altijd onwaarschijnlijke grijs. Plotselinge windvlagen, een stroompje lichtgevende buien, doorschijnende stromen van gele en okerkleurige stralen. Het wonder van deze wisselende beelden, die onze jonge schilders zich eigen wilden maken, worden nu meer dan ooit gekoesterd door de kunsten.
De lucht, het water, het licht... Momenten.
Deze kinderen van het licht kwamen samen en mengden zich, tot vreugde van allen, in La Ferme Saint Siméon, waar de vriendelijke Madame Toutain sinds 1825 geen moeite spaarde om hen te plezieren, hen te verwennen met overvloedige lekkernijen en de heerlijke recepten die ze koesterde, die het handelsmerk werden van haar Normandische tafel.
Dus verzamelde deze groep natuurliefhebbende schilders, allemaal betoverd door de zee en haar luchten, zich in deze gastvrije herberg op elke mogelijke manier.
We denken aan Boudin, Jongkind, Corot, Courbet, Bazille, Monet, en zoveel andere talenten die we niet meer tellen, Daubigny, Dubourg, Isabey, Lebourg, Troyon. De lijst gaat maar door! Allemaal gelukkig en goed gevoed, hun dorst gelest met lekkere cider en volle calvados, begonnen ze een heleboel werken te produceren, de een nog mooier dan de ander... Een enorme productie die vandaag de dag nog steeds te vinden is in de mooiste musea van Frankrijk (Orsay, Musée Eugène Boudin, Musée Malraux), of, bij gelegenheid van enkele landgoederen, in de grote veilingzalen.
Vaak lieten deze jonge, financieel bescheiden kunstenaars een kunstwerk achter als betaling voor hun kost en inwoning bij Madame Toutain. Zo werd een omvangrijke collectie samengesteld, rijk aan onvergetelijke ontmoetingen.
Deze goede moeder Toutain, die toen de herberg runde. Op leeftijd? Misschien. Roddels, natuurlijk! Door joviale vertrouwdheid. Een meesteres, een kleurrijk karakter, openhartig en uitgesproken, met een vleugje 'moederlijk' medeleven met deze inconsequente, vaak vertederende jonge jongens. Het waren haar verwende kinderen. "Ze maakten allemaal deel uit van de charmante en zeker luidruchtige tafels, goed gedrenkt in de Normandische lekkernijen die gul werden geserveerd.
"Kom op Rose! Ga en "kri" wat cider, deze heren hebben "sé"! En Rose rende naar de kelder waar enorme vaten vol met de gouden drank stonden.
De prachtige herberg domineert vandaag de dag nog steeds haar estuarium
Om het zelfs nu te beschrijven, kan men zich wenden tot Lucie Delarue Mardrus, de beroemde dichteres geboren in Honfleur, die woorden neerlegde waar anderen pastelkleurige streken plaatsten.
"In de lucht van de Côte de Grâce adem je het wonder in. Daar ligt namelijk het estuarium in zeven kleuren. Je ziet het onderaan een diepe kuil, tussen de donkere takken van mooie bomen; er zijn zeilboten op het estuarium, zonsondergangen weerspiegeld in de verte bij eb op de glanzende modder van onze streek; de schoonheid binnen handbereik, met witte en roze lentes, koninklijke herfsten, neergevallen boeketten op de glooiende gazons waar je wandelt; het is er allemaal te midden van ronde wolken en vlakke azuren, nevels en regens."
En Monet schreef aan zijn vriend Bazille: "Elke dag ontdek ik nog mooiere dingen, het is genoeg om gek van te worden."
Vandaag, net als vroeger, behoudt het prachtige La Ferme Saint Siméon haar bevoorrechte positie, blijft ze voortdurend haar estuarium domineren, alsof ze zichzelf hoger opheft om de golven en de luchten beter te kunnen observeren die voor altijd onder onze verbaasde blik zullen vermengen.
De verschillende gebouwen zijn er nog steeds. De boerderij zelf in de blauwgroene reflecties van haar leistenen jas, de vakwerkpaviljoen waar dieren en mensen ooit naast elkaar bestonden, en het prachtige rieten huisje, dat er tegenover staat met haar strohoed. Ooit geschilderd door Monet, was het ook de medeplichtige getuige van de "Saint Siméon-bijeenkomsten," waar Boudin, de lokale jongen, Monet en de hele bende in eindeloze gesprekken leidde, terwijl deze heren genoten van de fijne appelbrandewijn, hun penselen tijdelijk opzij gezet.
Zelfs vandaag bestaan de prachtige kamers nog steeds, en je kunt slapen in de kamer die ooit van Monet was (kamer 22) of in het atelier van Corot (kamer 19). Deze twee kunstenaars waren bijzonder gehecht aan deze kamers. Monet, vanwege het doordringende licht dat het bad, en Corot omdat hij werkte en verbleef in zijn kamer, waarvan het massieve, uitkragende raam hem in staat stelde elke verandering in de tinten van zijn geliefde estuarium te volgen... Na al deze kunstenaars te hebben betoverd, wat is er beter dan in hun voetsporen te treden, je te laten verblinden en betoveren door een buitengewone ervaring.
Je kunt bijvoorbeeld schilderlessen nemen bij een kunstenaar uit een van de oudste vissersfamilies van Honfleur, die houdt van de prachtige gloed van dit prachtig bewaard gebleven haventje.
Voor degenen die voorbijgaan zonder het altijd te zien, neem de tijd voor een heilzame stop in deze tijdloze boerderij, tegenover het onvergelijkbare licht dat zoveel ogen, of ze nu blauw of zwart zijn, zonder terughoudendheid hebben bewonderd.
